Leuk, een podcast!
Dat wil ik graag doen! Mijn business coach en bevlogen interviewer Greta Krijgsman vraagt of ik het leuk vind om een podcast op te nemen over mijn webinar Hoe je als vrouwelijk leider floreert in crisissituaties … en dat ook laat zien. Ik ben meteen enthousiast.

Het moet natuurlijk wel 100% goed
Ik zeg dus enthousiast ja – om het meteen weer te ‘deleten’. Lekker struisvogelen, kop in het zand. Alsof het er niet is. Alsof ik geen ‘ja’ heb gezegd. De waarheid is dat ik het heel spannend vind. Geïnterviewd worden ten overstaan van ‘de hele wereld’. Het gevoel dat alle ogen op me gericht zijn. En dat het dan 100% goed moet zijn. Want als het niet helemaal goed is, dan val ik door de mand.

Dat gevoel. Een gevoel dat je vast herkent. Bijna al mijn klanten hebben ermee te maken en ja: ikzelf dus ook.

Wat als ik nu niet uit mijn woorden kom? Wat als ik niet professioneel overkom. En wie ben ik om over vrouwelijk leiderschap te vertellen en dat ook nog eens in crisissituaties?

En opeens was het zover en stond de microfoon voor mijn neus. Ik had een droge keel en een vage kramp in mijn buik. ‘Waarom heb ik ook al weer ‘ja’ gezegd?’ dacht ik. ‘Waarom heb ik ook al weer bedacht dat ik dit leuk zou zijn? Waarom dacht ik toen dat ik het zou kunnen?’

Ja, ik heb soms een tikje ‘imposter sydrome’
Het gevoel dat je veel minder kunt dan het geval is, wordt het imposter syndrome genoemd, of ook wel het oplichterssyndroom of bedriegerssyndroom. Dat voel ik op dit moment ook. En dus steek ik mijn kop in het zand. Lekker doen alsof het er niet is. Met mijn volle agenda is dat heel gemakkelijk.

Net op tijd realiseer ik mij dat ik dit gevoel vaker heb als ik aan iets helemaal nieuws begin. Aan iets spannends en onbekends. Op de momenten dat ik het helemaal zelf mag ontdekken.

Toen ik als 18 jarig Brabantse in Leiden ging studeren, waar iedereen een jaar of langer in het buitenland gewoond bleek – of leek – te hebben. In Londen, waar ik aan het begin van het studiejaar nog weinig mensen kende en me niet thuis voelde bij mijn tijdelijke gastgezin. In India, waar ik alleen reisde en Indiërs de hele dag aan mijn arm trokken: ‘Yes ma’am, you wanna buy something?’

En nu ook weer, terwijl we klaar zitten om de podcast te beginnen bekruipt me datzelfde onbestemde gevoel: ‘Waarom had ik ook al weer bedacht dat dit leuk zou zijn? Ik vind het niet leuk!’

Rustig ademen is het antwoord
Maar nu is het anders. Nu weet ik: als ik dit voel, hoef ik alleen rustig te blijven ademen. Dan ontstaat het vanzelf. Dan is alles mogelijk.

En drie keer raden: het is super leuk om te doen! En ik ben heel blij met het resultaat.
Net als in Leiden, Londen, India en al die andere keren dat ik ook een knoop in mijn maag had.

Ik doe het ergens voor – jouw missie moet de wereld in!
Ik wil zoveel mogelijk vrouwen helpen hun missie in de wereld te zetten. Daarom is het belangrijk dat ik laat zien en horen wat ik doe. Ook als het spannends is.

Zo kun jij mij vinden als jij extra moed kunt gebruiken. Zodat jij jouw missie in de wereld kunt zetten. Met jouw talent en jouw visie. Ook als je denkt: ‘Kan ik het eigenlijk wel? Wie ben ik om mijn missie in de wereld te zetten?’. Jij mag er voor gaan. Oók als het spannends is. Juist als het spannend is.

Hoe je dat kunt doen, hoor je in de podcast. Luisteren is net zo leuk als geïnterviewd worden (en een stuk minder eng!).