Ik heb er een tijd over getwijfeld, voordat ik besloot dat ik voor was. Wat vind ik nu van het vrouwenquotum? Moeten vrouwen niet gewoon op hun merites in de top komen? En niet op basis van een quotum waarbij er misschien mannen die betere capaciteiten hebben worden gepasseerd? We willen immers de beste persoon op de beste plek.

Na jarenlang verzet is een meerderheid in de Tweede Kamer nu toch vóór de invoering van een vrouwenquotum in het bedrijfsleven. De Tweede Kamer wil dat het kabinet beursgenoteerde bedrijven verplicht om hun raden van commissarissen voor minstens 30 procent te laten bestaan uit vrouwen.

Je kunt je afvragen waarom het anno 2019 nog een opgelegd quotum moet zijn. “Echt verbijsterend dat er zonder quotum zo weinig vrouwen in de top komen”, zei een vrouw die ik ken.

Het blijkt dus heel lastig in de praktijk. Volgens de Nederlandse Female Board Index© 2019 is 26,8% van de commissarissen van beursgenoteerde ondernemingen een vrouw en slechts 8,5% van de bestuurders.

Vrouwen willen niet het gevoel hebben dat ze voorgetrokken worden. Maar vrouwen komen nu te weinig in topfuncties terecht. Terwijl er heel veel vrouwen zijn die daarvoor alles in huis hebben.

Ik ben al een tijdje om

Omdat ik vind dat het helpt dat iedereen – mannen en vrouwen – zich er bewust van wordt dat er nog steeds zo weinig vrouwen in de top werken. Als je het niet verplicht stelt, gebeurt er niets. Of in elk geval te weinig, zo blijkt wel de afgelopen jaren. Zonder quotum worden er te weinig vrouwen aangedragen, laat staan dat er voldoende vrouwen in een topfunctie terecht komen.

Wat voor mij uiteindelijk de doorslag gaf was:

  1. Vrouwen laten zich niet zomaar zien. Bescheidenheid, cultuur, karakter – er zijn veel factoren die daartoe leiden. Dat komt onder meer door onzekerheid en bescheidenheid bij vrouwen. Omdat ze niet zo snel hun hand opsteken. Dat maakt dat je vrouwen anders moet zoeken, moet werven, moet enthousiasmeren.
  2. Mannen, degenen die nu aan de knoppen draaien, zoeken nu niet op de juiste manier. Het komt ook doordat mannen geen vrouwen in hun vizier hebben. Mannen putten vaak uit de hen bekende vijver. En soms hebben ze geen zin hebben in een vrouw erbij. Die doet dan zo moeilijk. Ze bemoeit zich overal mee. Ja echt! Dit hebben enkele vrouwen die ik heb gecoacht te horen gekregen.

Vrouwen hebben wat te doen door zichzelf beter te presenteren. En mannen moeten anders zoeken naar vrouwelijk talent. Het vrouwenquotum dwingt beide partijen om dat te doen. Niet alleen voor toptalent, maar voor al het vrouwelijk talent. Daarom ben ik voor.

“Vrouwelijk talent moet je anders zoeken dan mannelijk talent”, zei Annemarie Jorritsma bij een  debat ter ere van de viering van 100 jaar Kiesrecht.

Door het quotum verwacht ik dat mannen gedwongen worden om anders te zoeken en vrouwen uitgedaagd worden om zich beter te laten zien. Ik ben dus voor. Sterker nog, het zou goed zijn als het ook voor raden van bestuur zou gelden en niet alleen voor raden van commissarissen.

Op de foto zie je onder anderen Ria Beckers, Ien Dales en Ina Brouwer in overleg tijdens de behandeling van het voorstel tot invoering van gelijke uitkeringsrechten voor mannen en vrouwen in de Tweede Kamer. Dacht je – net als ik – dat dit een foto is uit de jaren 60? Het was in 1984. Toen ik als meisje al lang het idee had dat we gelijke rechten hadden. En gelijke kansen.

Het vrouwenquotum zal een symboolfunctie hebben voor alle vrouwen, ook onder de top. Vrouwen in een baan die ze ambiëren, wordt zo steeds gewoner. En dat is de hoogste tijd.

Hoe ga jij gebruik maken van deze andere blik in de maatschappij? Hoe ga jij gebruik maken van deze kans?